Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

Ησυχία, τάξη και ανασφάλεια


Πάει καιρός που έχω να γράψω κάτι και η κατάλληλη στιγμή ξαφνικά εμφανίστηκε. Αφορμή η μία ώρα και τα 34 λεπτά που μια ταινία με κράτησε, χωρίς να μπορέσει να αποσπάσει τη προσοχή μου τίποτα..ούτε  για παράδειγμα -όχι τυχαίο -το κινητό μου.
Πρόκειται για την ιταλική ταινία ‘’Perfetti Sconosciuti’’ του Paolo Genovese.
Με λίγα λόγια, επτά φίλοι ,τρία παντρεμένα ζευγάρια και  ένας φίλος που όπως δήλωσε η αγαπημένη του αδυνατούσε να τον συνοδεύσει, ένα βράδυ με πανσέληνο , φιλοξενούνται στο σπίτι  ενός από τα ζεύγη για να δειπνήσουν. Το δείπνο ξεκινάει με την πρώτη κομβική φράση πως το κινητό  είναι το ‘’μαύρο κουτί’’ της ζωής μας. Πράγματι, όλα με κάθε λεπτομέρεια βρίσκονται στο smartphone μας. Οι επαφές μας, που εκφράζουν τα άτομα τα οποία ανήκουν στον κύκλο των γνωριμιών μας, στενών , φιλικών, επαγγελματικών, ερωτικών και  τα e- mail μας και οι ειδοποιήσεις μας από σελίδες  που καθρεφτίζουν τα χόμπι,τα άγχη , τις ανησυχίες μας, πράγματα που μας αρέσουν ,που μας ενδιαφέρουν και μπορούν να δώσουν λύσεις σε προσωπικά και οικογενειακά ζητήματα. Είναι όλα ‘’ εκεί’’ μέσα , και τα βάλαμε ‘’εκεί’’ μέσα όλα εμείς. Εμείς δώσαμε στο κινητό μας τη συγκατάθεση να έχει όλα τα προσωπικά μας δεδομένα και να μας ελέγχει μέσω αυτών. Να μην μπορούμε να αντέξουμε δευτερόλεπτο χωρίς αυτό, γιατί μακριά του νιώθουμε ότι χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας και τη ζωή μας στο σύνολο της.
Αυτή η φράση , λοιπόν, με το ‘’μαύρο κουτί’’ και η αντίδραση πως ‘’δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε ’’,αποτελεί πρόκληση για κάποιους να προταθεί στη παρέα ένα παιχνίδι :  να αφήσουν όλοι τα κινητά τους πάνω στο τραπέζι και για την υπόλοιπη βραδιά όλα τα ληφθέντα μηνύματα και ειδοποιήσεις να διαβάζονται ανοικτά και όλες οι ληφθείσες κλήσεις να απαντώνται με ανοικτή ακρόαση. Οι όροι γίνονται δεκτοί, και η βραδιά εξελίσσεται σε μια βραδιά καταιγιστικών αποκαλύψεων, κάθε είδους. Ερωμένες ,εραστές, οικογενειακά, φιλικά και προσωπικά μυστικά αποκαλύπτονται ,σε λίγες μόνο ώρες ,προκαλώντας ρωγμές που οδηγούν σε ολοκληρωτικές ρήξεις σε όλες τις σχέσεις.
Αναρωτήθηκα αν θα μπορούσα να παίξω το παιχνίδι αυτό με κάποιους φίλους μου .Είμαι σίγουρη ότι ,αν όχι στο βαθμό της υπερβολής του σκηνοθέτη, αλλά σε ένα μικρότερο βαθμό, το παιχνίδι αυτό θα εξελισσόταν σε μια ροή αποκαλύψεων .Επίσης κατέληξα ότι όσο στενότερες είναι οι σχέσεις των ‘’παικτών’’ τόσο πιο σημαντικές θα ήταν οι αποκαλύψεις. Τα ευτράπελα, οι διενέξεις, οι χωρισμοί θα ήταν αναπόφευκτοι.

Το έργο τελειώνει με την άλλη κομβική φράση ‘’τα έχουμε μάθει όλα ,εκτός από το να χωρίζουμε’’ . Είναι προφανές, ότι με τη θεματολογία και τη πλοκή, δεν ανακαλύψαμε την Αμερική. Είναι η καθημερινότητα μας. Έχουμε μάθει όλοι να ζούμε με ψέματα, μικρά και μεγάλα. Όσοι ψεύδονται ‘’ολίγον’’ , αυταπατώνται πως ,είναι μικρής σημασίας και το κάνουν για να μη διαταράξουν κάποιες σχέσεις. Όσοι ψεύδονται πολύ, ισχυρίζονται στον εαυτό τους, πως το κάνουν -και αυτοί-για να μην διαταράξουν ισορροπίες και σχέσεις και πως περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αποκαλύψουν την αλήθεια των γεγονότων και την αλήθεια των συναισθημάτων τους. Και οι ‘’ολίγον’’ και οι ‘’πολύ’’, είναι και δυο συνένοχοι των ψεύτικων ζωών που έχουμε καταλήξει να ζούμε. Και όσοι βιαστούν να με κρίνουν υπερβολική και να αποποιηθούν την ιδιότητα του μικρού ή μεγάλου ψεύτη για τον εαυτό τους και τους φίλους τους ,ας δουν τη ταινία και θα βρουν  ένα χαρακτήρα που θα τους θυμίσει τον εαυτό τους ή έναν γνωστό τους. Το τέλος της ταινίας δείχνει όλη την παρέα να αποχωρεί από το σπίτι, με την εκδοχή ότι το παιχνίδι δεν είχε παιχτεί ποτέ. Έδειχναν όλοι ευτυχισμένοι, όπως όλοι μας , μέσα στα μικρά και μεγάλα ψέματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. ‘Όταν λέμε ‘’ομορφαίνουν’’ μιλάμε για την ομορφιά της ισορροπίας, της σιωπής ,της αταραξίας που έχουμε μάθει να επιζητούμε . Μια ομορφιά κλεμμένη από την αλήθεια , που τα κάνει όλα πιο περίπλοκα για εμάς ,αλλά πιο ‘’στρογγυλεμένα’’ χωρίς εντάσεις και αγκάθια για τα ματιά της κοινωνίας. Αυτή η υπέροχη ταινία χαρακτήρων μας θέτει το δίλημμα: όταν λέμε ένα ψέμα ,ποιους θέλουμε ουσιαστικά να προστατεύσουμε ,τον εαυτό μας και τους εμπλεκόμενους ή την αταραξία των πραγμάτων ;


( δείτε το )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.