τα δικά μου είναι μοναδικά μου

Όσο μεγαλώνουμε, κάποιοι γινόμαστε περισσότερο νοσταλγοί. Λαχταράμε το ’’πριν 20 χρόνια’’, το ‘’πέρυσι’’, το’’ χθες’’. Είναι που νιώθεις ότι έχεις διανύσει μεγάλο μέρος της ζωής σου; Κατέληξα πως όχι μόνο. Είναι που παλιότερα τα πράγματα είχαν μια δυναμική διαφορετική, που τα συναισθήματα ήταν πιο έντονα, που η ένταση ,

όχι απαραίτητα η άσχημη συναισθηματική ένταση, αλλά η λαχτάρα, ο ενθουσιασμός ,η βίωση κάποιων στιγμών ήταν βαθιά και μεγάλη. Την ένταση των καταστάσεων ορίζει ένα βασικό πράγμα - η  έλλειψη και η απουσία. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με την έλλειψη εναλλακτικών και χρόνου.

Ας γίνω πιο σαφής μέσα από τη παράθεση παραδειγμάτων. Αν υποθέσουμε ότι βγαίνει στις αίθουσες των κινηματογράφων μια  νέα ταινία. Με τις σημερινές παραμέτρους, η λαχτάρα για να τη δει κάποιος ,είναι πιο ήπια από το παρελθόν. Υπάρχουν πολλές αίθουσες multi plex  ή απλές, εκατοντάδων  θέσεων στις όποιες θα προβάλλεται για καιρό. Μπορεί να προβληθεί και σε κάποιο θερινό σινεμά, ως επιτυχία του χειμώνα. Μπορεί να τη δει κάποιος στις νέες τηλεοπτικές ή διαδικτυακές πλατφόρμες. Να τις ’’κατεβάσει’’ μέσω διαδικτύου. Να τις νοικιάσει ή αγοράσει αργότερα από κάποιο ‘’video club’’. Εναλλακτικές υπάρχουν πολλές σήμερα. Στο παρελθόν, όμως δε θα ξεχάσω που είδα ταινία στη πρεμιέρα της, καθισμένη στη πρώτη σειρά με το κεφάλι στραβωμένο και το εισιτήριο –ευτυχώς -αγορασμένο δεύτερο χέρι, από κάποιον στην ουρά έξω, που τον έστησε ο φίλος του και δεν ήθελε να του μείνει το εισιτήριο στο χέρι. Η ταινία θα παιζόταν κάποιες εβδομάδες και μετά  από χρόνια θα την έβλεπα σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι ή θα την αγόραζα σε cd. Η ένταση εκείνης της βραδιάς ,έξω απ το σινεμά της Ναυαρίνου, για το αν θα κατάφερνα να δω το ‘’Πέμπτο στοιχείο’’ του Λικ Μπεσόν ,ήταν αρκετά μεγάλη που την καταγράφω μετά από 20 χρόνια.

Και αν το προηγούμενο παράδειγμα δεν ήταν αρκετό ,μπορώ να δανειστώ παραδείγματα από τις ανθρώπινες σχέσεις. Περίμενες τηλεφώνημα στο σταθερό , περνούσε η ώρα ,και τίποτα ,δεν μπορούσες να τον πάρεις εσύ -ήταν στη σχολή το αγόρι. Έπρεπε να φύγεις σε μισή ώρα απ το σπίτι. Το ενδεχόμενο να φύγεις χωρίς να προλάβεις να λάβεις το πολυπόθητο τηλεφώνημα, έφτανε την αγωνία σου στη κορύφωση. Λες και αυτή η μισή ώρα ήταν ο χρόνος ζωής που σου απέμενε. Τώρα η μόνη αγωνιά που έχεις σε αυτό το μισάωρο που δε σε καλεί, είναι αν άπλα σε αγνοεί, γιατί οι δυνατότητες επικοινωνίας είναι άπειρες. Εναλλακτικές υπάρχουν. Εάν έφευγε ένας φίλος ή ερωτικός μας σύντροφος στο εξωτερικό για σπουδές, ο έρωτας ή η φιλία γιγαντώνονταν περιμένοντας μια πτήση στις γιορτές, ένα γράμμα ή ένα ακριβό τηλεφώνημα. Επίσης οι άνθρωποι στο παρελθόν δραστηριοποιούνταν σε μικρότερους ,σε μέγεθος ,κύκλους γνωριμιών. Τώρα μέσω του διαδικτύου, οι κύκλοι αυτοί διευρύνονται και οι εναλλακτικές ατόμων- υποψήφιων εραστών και συντρόφων είναι πολλές. Αν δυσκολευτεί ο άνδρας στη κατάκτηση μιας γυναίκας, μπορεί με μια δεύτερη σκέψη να παραδώσει τα όπλα και να στραφεί στην ουρά διαθέσιμων για όλα, γυναικών. Αν τη κατακτήσει και η συντήρηση της σχέσης βάζει νερά, θα αναζητήσει τις φίλες στο Facebook, Instagram,τις γυναίκες που στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή θα είναι διαθέσιμες για όλα. Τις ίδιες γυναίκες που δυσκολευτήκαν ή δεν τους βόλεψε η συμβίωση με τον δικό τους άνδρα και απευθύνονται στις δικές τους εναλλακτικές. Για να μην παρερμηνευτώ, όταν κάτι δεν μας κάνει ευτυχισμένους, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το συντηρούμε για τους οποίους λόγους. Αλλά είμαι αντίθετη στο να το συντηρούμε για τους τύπους ,αφού οι όποιες εναλλακτικές θα μας κάνουν πιο ανώδυνη, μια κρίση ή μια τελειωμένη σχέση, συμβίωση ή γάμο.

Είναι σαφές ότι η διαθεσιμότητα εναλλακτικών, χαλαρώνει τα συναισθήματα και μειώνει την χάραξη δυνατών αναμνήσεων στο μυαλό. Οι εναλλακτικές βολεύουν, έχουν κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη ,πιο γρήγορη μειώνοντας αποστάσεις και χρόνους. Αλλά η βολή της διαθεσιμότητας και της υπερπροσφοράς εξαφανίζει τη μοναδικότητα και των πομπών και των δεκτών επιθυμίας. Η ταινία ήταν πιο γυαλιστερή στη μνήμη μου γιατί δεν είχα εύκολους τρόπους προβολής της όποτε ήθελα, και ο άνδρας που νόμιζε ότι αν με χάσει δε θα βρει άλλη ,έμεινε στη καρδιά μου.

Είναι που πλησιάζουν τα γενέθλια μου και νιώθω πολύ περήφανη για τις στιγμές που έκανα κάτι μοναδικό και κυρίως για τις στιγμές που ένιωσα μοναδική και ούτε διαθέσιμη προς όλους ,αλλά ούτε και μια εναλλακτική για κάποιους φίλους και συντρόφους -απλά μοναδική. Ακόμα πιο όμορφη είναι η αίσθηση ότι κάνεις τους άλλους να νιώθουν δίπλα σου μοναδικοί και ιδιαίτεροι. Ας είναι αυτό μπούσουλας για τα χρόνια που θα έρθουν ~