Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

μου επιτρέπεις να επιμένω;

''Τι με ρωτάς τι σκοπούς έχω; Σ’ αγαπώ (μου επιτρέπεις;) και τίποτα δε μπορεί να σταματήσει αυτή την αγάπη εκτός από σένα, και πάλι είναι ζήτημα.''


Απόσπασμα της αλληλογραφίας του Σεφέρη με την Μαρώ

Τα χρόνια που η επιμονή και το θέλω πήγαιναν παρέα

 
Μήπως αυτό λείπει απ' τα σημερινά ερωτικά μαγειρέματα; Λίγη επιμονή; Η επιμονή συνδέεται άμεσα με τον χρόνο  ͘ το χρόνο ,στη διάρκεια του οποίου, αποδεικνύουμε σε κάποιον ότι τον θέλουμε αληθινά και κυρίως το χρόνο ,στη διάρκεια του οποίου ,αποδεικνύουμε, στον ίδιο μας τον εαυτό ,πως αυτό που νιώθουμε δεν είναι επιφανειακό .Ένα χρονικό διάστημα στο οποίο συνηθίζουμε εκατέρωθεν στην ιδέα να είμαστε μαζί ,χωρίς όμως στην πράξη να είμαστε.

Υπέροχα τα γρήγορα, αλλά και η οικειότητα που αναπτύσσει ο επιμένων με την αίσθηση της διεκδίκησης και τη πιθανότητα να πλησιάζει όλο και πιο κοντά στον όμορφο στόχο του είναι εξίσου υπέροχη, ιπποτική και κυρίως σπάνια και όχι συνηθισμένη. Τις παλαιότερες εποχές οι ματιές ισοδυναμούσαν ,με σημερινές νύχτες πάθους .Περνούσαν μήνες μέχρι να δεις το άτομο που έχεις δουλέψει μέσα σου πώς θέλεις να σαι μαζί του , και αντίστοιχα ο ''στόχος ''κλείδωνε ''με μεγαλύτερη ασφάλεια μέσα του πως με  ειλικρινή κίνητρα δέχεται βέλη τόσο καιρό..
Kαι κάπως έτσι συνεχίζεται το ερωτικό γράμμα του Σεφέρη:

'' Σ’ αγαπώ. Δηλαδή θέλω, αυτό που είμαστε μαζί, να είναι ένα δικό μας πλάσμα - δικό μας κι ανεξάρτητο από μας, όχι μία κατάσταση -
Πόσο καιρό θα ζούμε ακόμη με τη φαντασία; Πηγαίνω να πιστέψω πως το χειρότερο ελάττωμα μου είναι η υπομονή.
Χωρίς εσένα έχω πάντα μία λόγχη στο πλευρό.''

Και κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται  στο σήμερα με προβληματισμούς ρουφηγμένους απ' το χθες.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.