τρέξε ,μέχρι να σε σταματήσουν

    

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη ; Ή μάλλον τι είναι ιδανική αγάπη  για εσάς ;

Η απορία συνέπεσε χρονικά δίπλα στον σοκολατοκαρδουλένιο Άγιο Βαλεντίνο αλλά ουδεμία σύγκριση. Απλά ,σχέσεις έρχονται , σχέσεις φεύγουν και προσπαθείς να καταλάβεις, τι σε τράβηξε σε έναν άνθρωπο, τι θα ήθελες ιδανικά για σένα να έχεις με τον εκάστοτε άνθρωπο,και τι σε
απομάκρυνε από αυτόν. Ας αρπάξουμε ένα σύννεφο λοιπόν και ας περιηγηθούμε λίγο στο κόσμο του ονείρου και ας σκεφτούμε τι θέλουμε και λαχταρούμε από μια σχέση και ένα άνθρωπο. Προσωπικά αυτό που απαιτώ, είναι να είμαι με έναν άνθρωπο που αγαπώ και με αγαπάει. Έναν άνθρωπο που δεν θα πιστεύω στη τύχη μου ότι τον γνώρισα και που θα νιώθει πολύ τυχερός που βρέθηκα στο διάβα του. Έναν άνθρωπο που θα φοβάται μη με χάσει, που θα νιώθει ασφάλεια και θα κοιμάται στο πλάι μου γιατί η ασφάλεια που του δημιουργώ τον χαλαρώνει.

 Η συνέχεια είναι ένα ρομάντζο, έστω και μέσα στη καθημερινότητα, ένα ρομάντζο που θα επιβιώνει γιατί θα υπάρχει επικοινωνία και αλήθεια. Ένα όμορφο παιχνίδι που θα συνοδεύει κάθε δυσκολία, μια  σχέση που θα βγάζει μια παιδικότητα και το στραβό χαμογελάκι μόλις κοιτάξεις τον άνθρωπο σου. Ένας έρωτας ιδανικός μετουσιώνεται σε αγάπη , μόνο όταν σκέπτεσαι κοινό μέλλον και  όταν δεν μπορείς να διανοηθείς κανένα μελλοντικό πλάνο της ζωής σου δίχως την ομορφιά που βγάζει η συνύπαρξη . Λένε πως ο έρωτας είναι ουσιαστικά η διαπίστωση ότι σου αρέσει ο εαυτός σου δίπλα σε κάποιον σύντροφο. Είναι λίγο εγωιστικό συναίσθημα και θα συμφωνήσω. Είναι όταν κολακεύεσαι που νιώθεις ότι η αλληλεπίδραση με το ταίρι σου σε ομορφαίνει, σε κάνει πιο ελκυστικό, λαμπερό και να είσαι πιο γλυκός ,με σένα και τους άλλους. Η αληθινή αγάπη δεν έχει όρια και όρους, μόνο ελευθερία στο συναίσθημα, για να μεγαλώσει , να μεταλλαχτεί και να κάνει τα θαύματα της σε δύσκολες στιγμές της καθημερινότητας. Και όταν λέμε θαύματα το εννοούμε. Μόνο ένα αληθινό δέσιμο , μπορεί να βρει μηχανισμούς για να νικήσει το τέρας της καθημερινότητας και της όποιας κρίσης.

Βέβαια, ο συνήγορος του διαβόλου θα πει ότι άλλος ένας τρόπος για τη μακροβιότητα μιας σχέσης  είναι ο συμβιβασμός μέσα από μηχανισμούς υποχωρήσεων καταστροφικών για τη προσωπικότητα του κάθε μέλους, ή και τα ψέματα που λειαίνουν περίτεχνα νοσηρές καταστάσεις...Αλλά όχι εδώ μιλάμε για τα ιδανικά, όχι για τα γήινα και μάλιστα τα γήινα που είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Μιλάμε για εκείνα τα ζευγάρια που τα χαζεύεις και τα χαίρεσαι όταν παιχνιδίζουν και αγνοούν το περιβάλλον. Που παιχνιδίζουν όχι για να τα δει ένα τρίτο  μάτι , αλλά γιατί δεν μπορούν αλλιώς. Μιλάμε για εκείνα τα ζευγάρια που νιώθουν ζωντανοί ,ανάμεσα στους νεκρούς που χαμογελούν στις οθόνες των κινητών τους  και όχι στο σύντροφο τους. Για όσους ζουν για ένα κοινό μέλλον, γιατί έρωτας μπορεί να είναι ο θιασώτης του ’’τώρα’’, αλλά  μαζί με τη αγάπη στηρίζεται σε όσα επιθυμεί να κάνει με το ταίρι του μαζί στο μέλλον.

Έχεις νιώσει ποτέ έτσι; Aν ναι και ήταν αμοιβαίο, τότε να χαίρεσαι. Πρόσεξε μόνο να είναι αληθινό, μόνο τότε να χαίρεσαι. Αν λείπει η αλήθεια και η αμοιβαιότητα run,Forrest,run! Αν δεν σε κυνηγήσει κανείς όσο απομακρύνεσαι, τρέξε πιο γρήγορα. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να σαπίζεις όσο μεγαλώνεις και γερνάς μέσα στο ψέμα. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το να γεράσεις έχοντας δίπλα σου κάποιον που να χαμογελά όταν σε σκέπτεται με τα μάτια κλειστά ή όταν σε κοιτά κατάματα. Είναι το νόημα της ζωής, ένα είδος αρχαιοελληνικής υστεροφημίας, να σε θυμούνται γιατί αγάπησες και αγαπήθηκες αληθινά.

Το ‘’Forrest Gump’’, δεν το έχω δει ποτέ ως το τέλος, με κούραζε ότι έτρεχε συνέχεια. Οξύμωρο, αλλά στη ζωή μου ακόμα τρέχω, ίσως πρέπει για το γούρι να δω το τέλος ,για να βρω τον τερματισμό. Υπάρχει ελπίς ( μάλλον ) .