αξίζει για το μετά (χωρισμός)

  Όσοι με ξέρουν καλά γνωρίζουν μια ιδιαιτερότητα μου (περιαυτολογώ, το ξέρω, άλλα είναι για χάρη του άρθρου, μη βαράτε), ότι είμαι

‘’χωρισμολάγνα’’. Ισχύει, όταν ακούω για χωρισμούς οριστικούς, μου δημιουργείται ένα αίσθημα γλυκύτητας και χαράς συγχρόνως.Αλλά και προσωπικά, όταν καταλάβω ότι η κατάσταση που ζω δεν έχει ούτε γυρισμό, ούτε μέλλον με πιάνει μια πελώρια λαχτάρα να χωρίσω για να ζήσω το μετά. Ας το εξηγήσω όμως, για να μην παρεξηγηθώ. Θεωρώ πως όταν ένα ζευγάρι χωρίζει οριστικά, καλώς χωρίζει και το καλύτερο όλων, είναι η περίοδος που ακολουθεί. Πρόκειται για μια περίοδο που φέρνει μια εσωτερική αναθεώρηση (όταν υπάρχει το νοητικό υπόβαθρο για να γίνει), μπαλαντζάρει τις αστάθειες στην προσωπικότητα που έφερε μια σχέση με το λάθος(και προφανώς ακατάλληλο πρόσωπο), και φέρνει νέα ξεκινήματα. Υπάρχει πιο συναρπαστικό πράγμα από το να ξέρεις ότι θα έρθει στη ζωή σου ένα νέο πρόσωπο, που αν είσαι σταδιακά πιο ώριμος, θα είναι καλύτερος από όλα τα προηγούμενα που ήρθαν στη ζωή σου;

Ακριβώς αυτή είναι η φωτεινή και μαγική πλευρά ενός χωρισμού. Μόλις περάσει το διάστημα του ‘’πένθους’’, θα έρθει η περίοδος της φώτισης, όπου οι συνήθειες και τα πρόσωπα που ήταν υπό την σκιά μιας άρρωστης σχέσης ξαφνικά θα φωτίσουν και έρθουν στο προσκήνιο. Έτσι θα ανακαλύψει κάποιος πράγματα που μπορούσε  να κάνει (αλλά δεν έβλεπε) για να νιώσει καλύτερα και επίσης θα δει μέσα στο σκοτεινό πλήθος το άτομο που σκέπαζε η εξάρτηση από το προηγούμενο- αποδεδειγμένα λάθος-πρόσωπο. Αυτό το άτομο, αν ο χωρισμένος είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που βαθμιαία χτίζει και μαθαίνει τον εαυτό του, θα είναι ένα άτομο που θα κουμπώσει καλύτερα, γενικά θα είναι ‘’πιο’’ από όλους τους προηγούμενους. Αυτό και αν δεν είναι πρόκληση και κίνητρο- να μη βλέπεις μόνο τα σκοτεινά στοιχεία ενός χωρισμού. Ίσως είναι από μόνο του και ένα push  για να φύγεις πιο εύκολα και με λιγότερους ενδοιασμούς από μια σχέση που δεν έχει νόημα και μέλλον.

Ωραιοποιημένα, αλλά αληθινά όλα αυτά. Βασικό όμως βήμα για να φτάσεις στον  χωρισμό είναι να τον ρίξεις στο τραπέζι και να τον προτείνεις στο ταίρι σου. Υπάρχουν πολύ τρόποι, αλλά η εμπειρία μου θα σταθεί σε δύο είδη, αρκετά γνώριμα σε όλους.  Ένας τρόπος είναι του ‘’μαχαιριού’’, και του αιφνιδιασμού. Μια αφορμή είναι αρκετή για να πάρεις αρκετή δόση νεύρων, να θυμηθείς ότι δεν αντέχεις άλλο να φθείρεσαι σε μια σχέση-κουφάρι και να θέσεις στον σύντροφο σου το θέμα του χωρισμού.  Βέβαια,  εκτός από τον άμεσο αυτό τρόπο, υπάρχει και αυτός που θέλεις να δώσεις χρόνο στη διαδικασία αυτή. Πρόκειται για περιπτώσεις που ενώ είναι σαφές μέσα σου πως πρέπει να τελειώσεις, τα στοιχεία που σε συνδέουν με τον σύντροφο σου είναι- αν και λίγα πλέον-πολύ έντονα και συναισθηματικά φορτισμένα. Σου είναι αδύνατο να τα τελειώσεις όλα σε μια μέρα, γιατί θέλεις να δώσεις  χρόνο στον εαυτό σου πάνω από όλους, για να συνειδητοποιήσεις αυτό που έρχεται (χωρισμός και τελική απομάκρυνση). Αυτή η τακτική αν και χρονοβόρα , είναι μια διαδικασία που η χρονική άνεση σου δίνει το δικαίωμα να αποστασιοποιηθείς από αυτό που βιώνεις και να το δεις με ψυχραιμία σαν τρίτος. Η απόσταση αυτή σε συνδυασμό με τη ροή του χρόνου σε κάνει παρατηρητή της φθοράς της σχέσης και του εαυτού σου και ουσιαστικά με καθαρή ματιά σε κάνει να νιώσεις το λεγόμενο ‘’ξενέρωμα’’. Αν τίποτα δεν είναι ικανό να σε απομακρύνει από το λάθος άνθρωπος, ο καταλύτης είναι πάντα το τελικό ξενέρωμα- η απόλυτη αδιαφορία και απέχθεια που σου δημιουργεί ένα σύνολο νοσηρών συμπεριφορών που δεν αρμόζουν στην προσωπικότητα σου και ούτε στο αρχικό αίσθημα που είχες για τη σχέση αυτή. Σε εκείνο το οριακό και κομβικό σημείο, σου είναι πιο εύκολο και αβίαστο να φύγεις με το κεφάλι ψηλά από αυτόν που ερωτεύθηκες και έβαλες στην ζωή σου με σκοπό να την απογειώσει και να την αγαλλιάσει συγχρόνως (οξύμωρο αλλά αληθινό-αυτή είναι η προσδοκία και η πρόκληση  του έρωτα).

Όπως και να τελειώσει μια σχέση, οι απώλειες οι ψυχικές είναι αναπόφευκτες, αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε πως η χρονική διάρκεια της άσχημης φάσης εντός της σχέσης είναι αυτή που τις αυξάνει και τις μεγεθύνει. Η ψυχικής μας υγεία είναι πέρα και πάνω από σχέσεις κατεστημένες, περιουσίες που δεν χωρίζονται, ακόμα και από παιδιά που έχουν κάποιοι λανθασμένα την εντύπωση ότι είναι πιο ευτυχισμένα και ανίδεα σε έναν άρρωστο γάμο. Οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν ορίζονται από την ύπαρξη τους σε μια σχέση, αλλά από την υγιή τους υπόσταση στο περιβάλλον τους.

Και πόσο γοητευτικοί είναι αυτοί οι άνθρωποι...με το χαμόγελο το αληθινό και ας έχουν περάσει δύσκολα… Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να τους ερωτευθεί και να τους πείσει  στην πράξη πως έπρεπε να χωρίσουν για να ζήσουν κάτι πιο ουσιαστικό, με ελπίδα…                                                  

…αυτήν την ελπίδα που υπάρχει