Θέλω χρόνο για τον πόνο

Κάποιες φορές οι άνθρωποι που έχουν αγαπήσει πολύ, αρνούνται να κόψουν μια σχέση μαχαίρι, όχι γιατί της αξίζει να υπάρχει,  αλλά γιατί νιώθουν την αποτυχία της σχέσης σαν προσωπική  ήττα.
Αυτοί που αγαπούν πολύ, νιώθουν ότι αυτή η επένδυση συναισθημάτων, η αφοσίωση και η απλόχερη δωρεά προσωπικού χρόνου έγινε για κάτι σαθρό  ή κάτι πολύ πιο θαμπό και λίγο απ' ότι νόμιζαν. Ουσιαστικά, αναβάλλουν τη διακοπή της σχέσης αυτής, για να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που είτε αγνοούσαν, είτε το 2ο μέλος διαστρέβλωνε.
Ο χρόνος είναι γιατρός και νοσοκόμα  σ αυτές τις περιπτώσεις. Όση ενέργεια έχει δώσει ο άνθρωπος που αγαπά, άλλο τόσο χρόνο (καμιά φορά και σε μεγαλύτερη από 1:1 κλίμακα ) χρειάζεται για να αποτοξινώσει την γεμάτη πληγές ψυχή του. Το εύλογο βήμα λοιπόν, είναι να ζητήσεις από τον εαυτό σου χρόνο, και άλλο χρόνο για να ταυτοποιήσεις την ουσία της σχέσης και να οδηγηθείς προς τη διακοπή αυτής. Οι άνθρωποι που αγαπάνε πολύ, είναι πολύ δοτικοί, δίνουν προτεραιότητα στους άλλους και συχνά φέρονται σκληρά στον εαυτό τους ψυχή τε και σώματι. Όταν τελειώσει όμως το μαγικό ταξίδι μέσα στην αναγνώριση του τι είχαν απέναντι τους, όλα επουλώνονται και κοιτάς το καθρέφτη και βλέπεις ένα είδωλο που αγαπάς και το ξέρεις καλά - είσαι εσύ και η ελπίδα που κουβαλάς οτι όλα θα πάνε καλά, έστω και αν πορευτείς μόνος.

*ελπίς υπάρχει, ίσως αλλού, αλλά υπάρχει

α